صبح و من و دیوان حافظ
صبح که برمیخیزی،
حافظ را به نشستی دو نفره دعوت کن!
او بسراید، تو گوش بسپار!
صبح را با شهد کلامش بیاغاز!
خوشا صبح و من و دیوان حافظ
چه شهدی، شکّـری از خوان حافظ
دم عیسی صفت دارد کلامش
به تن جان میرسد از جان حافظ
خوشا شیراز و شور حافظیه
دمِ مرغانِ خوش الحانِ حافظ
به یاد خاطری، اشکی و آهی
به خال و زلف عطر افشان حافظ
بر این شعرتر شیرین کلامان
در و مرجان رسد از کان حافظ
شعر میم مثل مادر را از اینجا بخوانید.
مهتاب صادقی
آخرین نظرات: